Ik kijk rustig naar mijn knie
en dit kijken kan ik zien.
Ik kan zien dat ik dat zie
en ook dat weer bovendien.
Zo kan ik het geven geven
en zo doorgaan heel mijn leven.
Zonder einde ga ik zweven
en blijf aan het weven weven.
Altijd weer blijf ik er achter
als een onbezoldigd wachter
tenzij ik slechts ben verzonnen
en uit drakenbloed geronnen.
Dan ben ik er dus heel niet,
is er niemand die iets ziet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten