Heel dit leven, met zijn pijn,
houdt mij steeds nog aan zijn lijn
en ik heb wel eens gedacht:
"Stel dat dood verlossing bracht?"
Maar mijn hart behoudt nog kracht
en blijft kloppen dag en nacht.
Soms gebeurt het onverwacht
dat het zachter gaat dan zacht.
"Zou het nu dan zover zijn?"
Maar opnieuw vertrekt de trein
met zijn nasleep aan gedachten
en zal ik nogmaals moeten wachten.
Dus strik ik nog maar een veter
en bedenk: "Ooit een keer beter".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten