zondag 23 februari 2014

Net nu.

Als ik in 't verleden tuur,
in het krijt of het siluur,
word ik door ontzag bevangen
en futiel wordt het verlangen
om een poosje toe te voegen,
door te ploeteren en zwoegen,
aan dit al te korte leven
want het duurt zelfs niet eens even.

Ik vraag mij af hoe het dan komt
dat dit argument verstomt
in een vloek en in een zucht
of bij wat gebrek aan lucht.

Ik besef dat ik dit denk
net nu ik mijn glas inschenk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten