Alles is nu peis en vree
maar het valt nog steeds niet mee
om mij grondig te ontspannen
en de onrust uit te bannen.
Op een dag komt toch de dood
want ik zit al in een boot
die voortdurend verder vaart
naar een wereld zonder kaart.
Eenmaal val ik in een goot
en dan zijn de zorgen groot.
Wat de angst hiervoor betreft
wil ik liever niet er zijn
maar omdat hij zich verheft
blijf ik steken in de pijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten