Ik heb mij stevig neergezet
op een witte zolder.
Ik zit daar met wat binnenpret
en word gewiegd door kolder.
Soms wordt het ook wel saai
en kijk ik op de klok,
de tijd is lang en taai,
een onwrikbaar urenblok.
Maar de zolder wordt nog witter
wanneer ik in gedachten schitter
en wordt dan weer wat grijzer
bij 't schuiven van de wijzer.
Hoewel ik zachtjes zucht en pruttel
zit ik toch luchtig als een shuttle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten