Beurt'lings ben ik nat en droog,
soms zo lek als een vergiet
en daarna zit ik weer hoog,
zing een vrolijk lied.
Ik verzamel wat ik woog
en noem dat dan mijn gebied
tot ontwaakt mijn wijsheidsoog
dat al snel het spel doorziet
hoe ik mij constant bedroog
want bezitten doe ik niet.
't Is te merken dat ik loog
want de werk'lijkheid vervliet
- aan vergeten analoog -
als een zuchtje in het riet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten