Ik heb deernis met het lot
van wie gaat naar het schavot.
Elke voetstap die hij zet
is een pas die minder redt
van het vallen van de bijl
of het zoeven van de pijl.
Ik sta zelf nog aan de kant,
blijf voorlopig uit de brand.
Dit arrangement is schril
en een treurig feit.
Maar wat is dan het verschil?
Enkel maar wat tijd.
Tot de dood ook mij wel wil
met haar benen wijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten