Wat maak ik eigenlijk mee?
Telkens weer een wijde zee
van ontelbare symptomen
van vervloeiende fantomen
of het breken van een korst
of het dorsten naar een borst.
Soms een lumineus idee,
drijvend met de massa mee.
Ik kan aan het ijzer vijlen
maar metaal is niet te peilen
en wat domweg voor mij staat
is zo open als een straat
die naar lege verten gaat
waar ik door de ruimte waad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten