Er zijn wel eens van die dagen,
dan lijkt alles losgeslagen.
De gewrichten gaan vervagen,
schijnen nog de gunst te vragen
om hen serieus te nemen
want zij dreigen te verzwemen
in een waterval van licht
en verzaken zo hun plicht.
Dan is er geen samenhang
en de vorst verspeelt zijn rang,
loopt verloren door de gang
die gemaakt is van gezang.
Maar dat duurt niet langer lang.
Zonder tijd is niemand bang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten