Laatst ging ik voor de spiegel staan
en zag mij iemand gadeslaan.
Ik weet nu niet wat dit betekent
maar had hier echt niet op gerekend.
Ik dacht altijd te mogen zien
maar stond er niet bij stil
dat ik slechts als functie dien
van het geziene dat iets wil.
Gelukkig maar dat rekenen en denken
gedachten zijn die zwenken
in het bewustzijn, eeuwig pril,
dat wel kan kennen maar niets wil.
Zien en wezen werden een
toen de toeschouwer verdween.
*): Zelfkennend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten