Ik heb heden niets om handen
en kan eindelijk belanden
op de plek waar ik al ben,
die 'k als mijn domein herken.
Hier kan ik tevreden zijn,
zonder zorg en soeverein.
Alles is alreeds gegeven
en ik hoef niets na te streven.
Gek genoeg valt dat niet mee.
Hoe dat komt? 'k Heb geen idee.
Of is't omdat ik voel hoe tijd -
nu ik niet wordt afgeleid -
elk momentje verder schrijdt
naar de dood, oneindig wijd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten