De tijd die ik nooit heb gezien
blijft daardoor theorie.
Als ik mij van dit woord bedien
in kring of fantasie
dan sta ik er niet vaak bij stil
wat ik ermee zeggen wil.
Nu wil ik het gaan pogen:
de tijd is een vermogen
om ruimtes en ideeen
en honderdduizend zeeen
elkaar te laten volgen
waarna ze zijn verzwolgen.
Zo schik ik elk gehakketak
voortdurend in een kaartenbak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten