Door het gras sluipt een varaan
en ziet daar een buffel staan
die veel groter is dan hij
maar toch komt hij naderbij,
zet zijn kaken in diens poot
als een voorspel op zijn dood.
De buffel loopt geschrokken heen,
de varaan volgt hem meteen,
blijft niet ver bij hem vandaan,
zal hem naar het leven staan.
Zodra de wond hem heeft verzwakt
komt de tijd dat hij hem pakt.
Dit alles ziet de stille maan
die nooit stil staat op zijn baan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten