Jij bent simpelweg te mooi.
Dat veroorzaakt dat ik gooi
mijn natuurlijkheid te grabbel
en dan stotter of wat brabbel.
Hoop en vrees gaan aan de haal
met mijn aangeboren tooi
en ik ben niet meer normaal,
aan gekunsteldheid ten prooi.
Daarmee word ik het obstakel
waarmee ik een wal oprakel
die mij altijd van je scheidt
omdat jij mij dan vermijdt.
Kennelijk grijp ik te hoog
als ik jou als prooi beoog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten