In het dagelijks tumult
wordt mijn vrees doorgaans verhuld.
Door een cuntinue ruis
voel ik mij gewoonlijk thuis
in een reeks van taken
waar ik steeds op in kan haken.
Of al zit ik in een bus,
die gestadig verder rijdt,
voel ik mij voldaan en knus
en passeer aldus de tijd.
Maar al staat hij eensklaps stil
is dat iets wat ik niet wil.
Vreemd dat lijkt dat er iets dreigt
op 't moment dat alles zwijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten