Bel.

Deze wereld wordt bevolkt
door een massa mensen.
Op zijn beurt wordt elk omwolkt
door zijn eigen wensen.

Na een aantal jaren
zijn zij allen heengevaren.
Ook een eeuw of wat geleden
was geen ene hier beneden
en de dragende planeet
is voorbij voordat je't weet.

Toch voltrekt zich nu dit spel,
niet al eerder of pas later,
en dan spat het als een bel
terug weer in het stromend water.

Verlies.

Ik sta dikwijls in de rij
en dan ben ik zelden vrij
van een hart vol ongeduld
dat mij als een katapult
ver voorbij de kalmte schiet
want berusten kan ik niet.

Op een dag kijk ik omhoog
en mijn aandacht volgt mijn oog.

Dan zie ik een regenboog
want de hemel is niet droog
en vervuld van water
maar het wordt intussen later.

Dat ik voor dit laatste kies
zorgt voor veel gezichtsverlies.

Over lijden.

Soms lijkt het alsof pijn
te groot is voor het zijn:
de armoe van de bedelaar,
het bloed in't abattoir,
schreien steeds ten hemel
die vol is van gewemel
van miljarden sterren
en wellicht meer planeten
die mij het zicht versperren
en Eden doen vergeten.

Maar groter toch dan nood
is't komen van de dood
want dan houdt lijden op
als voor de bloem de knop.

In bed.

't Leven is zoals een doos
boordevol met risoco's
en de doornen bij een roos
maken mij behoorlijk boos.

Waar ik ook maar ga of sta,
altijd staat de dood mij na
en al open ik een la
is dat wellicht tot mijn scha.

Soms denk ik "ik blijf in bed"
maar dat is het hem nou net:
daarin sterven toch de meesten,
veel meer dan op wilde feesten,
en waar ik mij veilig waan
naakt het eind van mijn bestaan.

Vogelvlucht.

Voor Peter en Gerard.

Zoals bij een vogelvlucht
gaat mijn hand soms in de lucht.

Met de vingers wijd gespreid
is hij daar dan voor de tijd
dat ik hem houd opgelicht,
onmiskenbaar in het zicht.

Daarna laat ik hem weer neer.
Waar hij was is hij niet meer
en nergens meer te vinden
als weggewaaide winden.

Slechts in't geheugen blijft hij staan.
Daar tref ik hem nog aan
maar mocht ook dat vergaan
dan is 't met hem gedaan.

Buried.

For Rabbi Yehoshuah Witt.

What's the content of my mind?
The result of any kind
of the deeds that I performed.

That is why it often stormed
for I was a long time blind
and attacked from behind
by emotions and concerns
and desire that always burns.

My attention now takes turns,
elevates to divine urns
what regarded was as shit.

Suddenly this stuff returns
as conscientiousness and wit
deeply buried in every pit.

Nies.

Wij zijn allemaal verschillend,
met zoveel frequenties trillend
als dat er wel mensen zijn.

Ieder houdt zijn eigen schijn
hoog in ere, groot of klein,
wil niet graag een ander zijn,
kent een aantal varianten
vergezeld van duist're kanten.

Met betrekking tot zijn klanten
geeft men steeds een ander sein,
soms eens botweg, dan weer kies.

Bij't verstuiven van een nies
blijken allen een te zijn:
Spanjaard, Yankee en Kirgies.