Zoheid.

Hoe het werkt, de hele tijd,
noemt men ook wel werk'lijkheid.
Wat wordt er met "het" bedoeld?
Dat is zijn dat tevens voelt.*)

Maar dit zijn wordt pas tot ding
enkel in herinnering.
Want intussen stroomt het voort:
't is immers een werkwoord
en daarmee een vorm van tijd.

Wil die meer dan één tegelijk
ontstaat er gelegenheid
voor het wijdse ruimterijk
om pas dan te gaan ontstaan
met zijn sterren, zon en maan.


*): In het Sanskrit is "zijn" "jnana"
     dat tevens "kennen" betekent.

Nu nog.

Ik maak mij voortdurend druk,
steeds op zoek naar wat geluk
terwijl ik mijn lijf opsmuk
en voor projectielen buk.

Dit zie ik ook om mij heen.
Onder allen is er geen
zonder taak of bezigheid
en men mengt zich in de strijd.

Onder al die grote vlijt
stroomt intussen door de tijd.

Over, pakweg, honderd jaar
is er van hen niemand daar
waar zij nu nog bezig zijn
te verschijnen op het plein.

Eeuwig.

De gedachten die ik heb
zijn vergelijkbaar met een schep
uit een oceaan van zand.

Flonkerend als diamant,
in een licht dat altijd brandt,
is er niets mee aan de hand.

Ook de dingen die ik zie
zijn als schitteringen die
zich vertonen op het land
zonder oorzaak of verband.

Geen daarvan behoort aan mij
maar verbaasd zie ik hun rij
die voortdurend trekt voorbij.
Daardoor blijf ik eeuwig vrij.

Aan mij.

Altijd weer trek jij mij aan
en je houdt mij in een baan
als de aard' doet met de maan.

Ik beweeg me om je heen,
ben ontvlamd van top tot teen,
ook al ben je als een steen
die geheel niets voor mij voelt
en op geen ontmoeting doelt.

Maar daarin laat ik je vrij
want intussen ben ik blij
dat ik weet van je bestaan
waar ik altijd voor wil gaan.

Soms maak ik wel eens stampij
maar dat ligt alleen aan mij.

Voor niets.

Als ik enkel open ben
hoef ik niets te doen.
Dit is oefenen in Zen
en het kost geen poen.

Ik blijf zitten als een pop
en dat gaat geheel voor nop.

Altijd komt er wel iets op:
soms is het een harteklop,
een gekriebel op mijn kop
of het barsten van een knop.

En wanneer er niets gebeurt
wordt dat desondanks bespeurd.
Daarom is er altijd iets
en dat is geheel voor niets.

Uit de droom.

Als ik geloof hecht aan de dingen
gaat dat gelijk gepaard met wringen.

Dan moet ik gaan mededingen
om te horen tot de kringen
die daarvan bezitters zijn
en dat brengt mij heel wat pijn.

Maar als er geen dingen zijn
ben ik altijd soeverein.

Nimmer zal ik iets verliezen
want er valt niet eens te kiezen
voor iets wat ik hebben wil
en daarmee word ik dan stil.

Alles blijkt dan enkel stroom
als ik oprijs uit die droom.

Te abrupt.

Wat ik steeds vooronderstel
is: "kom op, je snapt mij wel".

Toch is dit nog niet gezegd.
Een verband, door mij gelegd,
hoeft voor jou nog niet te gelden,
ook al wil ik dat graag melden.

Stomverbaasd kijk je mij aan,
begrijpt niets van het bestaan
van de lust die in mij leeft
en jou als haar doelwit heeft.

Dan wordt je abrupt verrast
als ik kom bij jou te gast.
Zonder verder overleg
zeg je dalijk: "Scheer je weg!"