Aandacht.

Ik ben U trouw en warm
en neem U in mijn arm.
Ik begrijp en ik erbarm,
leef in Uw hand en darm.

Ik ben het die U welzijn bracht
en doet verstommen elke klacht.
Ik ben het licht in donk're nacht
en houd altijd de wacht.

Ik ben Uw stut en schild
die al Uw verlangens stilt.
Uw leven en Uw beven
geheel om niet gegeven.
Uw zachte en spontane kracht,
Uw hart dat aan U dacht.

Val.

Ik ben een God van liefde,
Ik ben het paradijs.
Als U Mij niet ontriefde
was U in het paleis.

Ik ben het alles en het Ene
en wee degene
die het anders ziet:
hij doet zichzelf te niet.

Hij trekt zich met een ruk
uit zijn oorspronkelijk geluk.
Verslapt eenmaal de aandacht
vervallen taak en ambacht
en is er, zij het nog zo snel,
direkt sprake van overspel.

Zwak.

Terwijl ik niet weet wie ik ben
heb ik mij toch genomen
uit wat er is gegeven
en mij ommuurd met dromen.

Ik ben mij aan die plek gaan hechten
en ben bereid ervoor te vechten.
Zo heb ik mij bewapend
en toch deed ik het slapend.

Want strijdende ben ik vergeten
wat ik zou kunnen weten:
de plek waarvoor ik vecht,
waarop ik claim een recht,
is feitelijk een wak
oneindig diep en zwak.

Wachter.

De zee ligt kalm als een plas
en ik zit stil op het terras.
Het is middag, wit en heet,
en de zon is onbekleed.
Er is niet veel verkeer,
ik hoor geen vogels meer.
Boven mij, leeg als een hoepel,
spant zich de azuren koepel.
Iedereen is aan het slapen
en ook ik begin te gapen.
Ik kan niets meer verzinnen
en mijn zinnen gaan naar binnen.
Daar stuit ik op een wachter
zonder een idee.
Hij zit daar stil en kijkt tevreê
naar wat hij ziet en lacht er. 

Strohalm.

Hoewel 'k mezelf nog niet ken
heb ik een voorschot opgenomen,
mijzelf voorzien van schrift en pen
om te vertellen van mijn dromen.
Soms rijd ik in een karavaan
met trommels en kamelen
of als ik stil blijf staan
verschans ik mij achter kantelen.
Door het hebben van een job
valt het minder op
dat ik nog steeds niet weet
wie ik eigenlijk ben.
In elk geval heb ik iets beet,
al is het maar een pen.

Ander.

Kun je jezelf overstijgen?
Daarvoor dient de ander.
Hij maakt je tot verpander
van wat je wilt verkrijgen.

Alleen: hij is jou ook.
Net zoals rook
product is van het vuur
op elk gegeven uur.

Of als de personages,
koningen en pages,
in je droom.

De hemel is je zoom
met daarin wakken
die je niet kunt pakken.

Deze noem je ander.
Je verlangen brandt er
en je hart belandt er.

Verschiet.

Wanneer je bent gevangen
zonder kans op vluchten
is er het verlangen
naar hoge wijde luchten.

Maar als zijn je geest is
en alles wat geweest is?
Dan is er geen ontsnappen,
het laatste luik zal dichtklappen.

Een ander kan niet redden
omdat hij je zal bedden
in hetzelfde weten
dat jou niet zal vergeten.
Zo is alles kennen,
je kunt er niet van weg rennen.

Dit is echter een wijds verschiet
want kennen kent zichzelve niet.