Als ik kijk naar wat ik wil
schiet ik telkens weer te kort
want er blijft steeds een verschil
tussen droom en wat die wordt.
Dit verschil, zo fris en pril,
wordt voortdurend uitgestort
in de ruimte, eeuwig stil,
als op een pas gewassen bord.
Als ik kon stoppen met vergelijken
zou ook chaos vreugde blijken.
Onderweg naar andere rijken
zou de weg geen weg meer lijken.
Zonder dat ik mij verdedig
is wat is dan steeds volledig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten