Onderweg, in een coupee,
zat ik eenzaam en gedwee
naast een wonderbare vrouw
die ik wel beminnen wou.
Zij zat vlak tegen mij aan
en de trein bleef almaar gaan
maar haar haren waren dicht
dus ik zag niet haar gezicht.
Bij het volgende station
stond zij op en liep toen weg.
Ik zag haar rug op het perron
maar werd omringd door mijn beleg.
Ik verkeerde in alarm
maar haar zitting was nog warm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten