Hoe lang zal ik voortbestaan?
Tot de zon en ook de maan
niet meer aan de hemel staan,
al wat is verdampt als waan
en de sterren zijn vergaan?
Maar een schot van Helmut Rahn
blijft nog op mijn netvlies staan:
het geheugen kent geen tijd
en wijst op een eeuwigheid,
over kalpa's uitgespreid.
Alles wat daarin verglijdt
meldt zich telkens opnieuw aan.
Het verspreidt zich en gedijt
en daarin is niets gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten