Ik heb last van een kwetsuur.
Die maakt mij het leven zuur.
Hij herinnert me elk uur
aan de kortheid van mijn duur.
En ik laat hem niet met rust.
Het verschaft mij steeds weer lust
om er telkens aan te schuren
zelfs wanneer ik moet verduren
dat genezing wordt vertraagd
en mijn harmonie belaagd.
Waarom kan ik het niet laten,
moet ik steeds het nietsdoen haten?
Als ik mij durf te vervelen
kan de wond vanzelf gaan helen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten