Waarom is de angst zo groot
voor wat ik ken als de dood?
Is't omdat ik niet weerkeer,
er geen roer zit aan het veer
dat vaart naar de overzij
met mijn lief en leed erbij,
waardoor ik de weg niet vind
naar mijn huis terug als een kind?
Toch geldt dit voor elk moment
dat ook nooit zijn weerga kent.
Maar elk zegt op kalme toon:
"Dat is immers doodgewoon".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten