Ik leef in een land vol helden.
Terwijl kranten bommen melden
en de wereld druipt van bloed,
staal uiteenspat op de velden,
weet men desondanks te melden:
met mijzelf gaat het wel goed.
Waarvandaan komt toch die moed?
Wellicht daar men onverschrokken
durft te kijken naar de brokken
en beseft: er is geen keus
dan op't licht te blijven gokken
dat soms opkomt voor je neus.
Zo blijft men al eeuwen sjokken
als een onversaagde reus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten