maandag 1 september 2014

Mateloos.

Alles wat ik heb aanschouwd
is altijd weer opgebouwd
uit gedeelten, soms zo klein
dat ze niet te vinden zijn.

Maar dat maakt niet zoveel uit.
Neem bijvoorbeeld maar een ruit:
ook al is die nog zo fijn,
viermaal breekt zijn buitenlijn.

Dit geldt net zo voor de tijd:
altijd blijft het nog een feit
dat een tel een aanvang heeft
voordat die zijn eind beleeft.

Is er zonder kleinste maat
sprake van dat iets bestaat?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten