In mijn wereld gaat veel mis
daar ik niet zie wat er is:
een verschijnen zonder grond
van wat steeds onafgerond
zich door alle ruimten spoedt
en met tijd in overvloed.
Alles komt er steeds uit voort,
als uit een ontsloten poort,
zowel zwijgen als het woord,
wat mij streelt en wat mij stoort.
Als ik dit eenmaal besef
is dat zelfs geen zaak van lef
maar iets dat mij toebehoort
en ik ga ermee accoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten