Dit bestaan blijft toch een wonder
ook al is er veel gedonder.
Ik vergis mij keer op keer,
zit dan bij de pakken neer,
let niet eens meer op mijn speer,
scheep mijn vrouw af met een sneer.
Niettemin is het bizonder
dat ik steeds nog ben de Heer.
Ik regeer vanaf mijn vlonder
en kijk op de wereld neer.
Omdat ik mijzelf niet ken
kan't ook zijn dat ik dit ben:
een nogal ontstemde god
die wil slapen in een grot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten