Bij mijn waken en mijn dromen
komt er iets voor dat hen kent.
Noch gegaan en noch gekomen
is dat met hen emergent.
Met het water en het vuur
heeft het altijd gelijke duur
en het loopt steeds in de pas
met de rimpels in een plas.
Als het dan zo samenvalt,
staat het dan nog wel apart?
Het beweegt maar maakt ook halt,
kent de rand en ook het hart,
zowel vreugde als verdriet.
Dat dit zo is verandert niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten