Met mijn hoop en dromen
ben ik als de bomen
die een meer omzomen
dat er altijd was,
spiegelglad als glas.
Ik wuif heen en weer
spiegelend in't meer
dat mij steeds weerkaatst,
nu zowel als laatst.
Maar nu gaat het waaien
en mijn beeld gaat zwaaien.
Toch weet ik nog steeds
dat dit zo is alreeds.
Dit weten kan niet draaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten