Als ik nu een ander is hoe weet ik dan dat ik besta?
Als i k het zie is er iets mis met logica.
In plaats daarvan is het een ander
maar die ander i s toch ik?
Zo lijk ik soms wel niet goed snik
maar word nu toch wat schrander:
er is uitsluitend slechts de ander
maar die denkt ook wel eens "ik"
als een deel van zijn meander
vissend uit zijn voorraad slik.
Dit ik is slechts een ogenblik
en heel de wereld landt er
maar komt dan vrij weer met de schrik
want ik blijk steeds een ander.
*): Arthur Rimbaud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten