Soms raak ik mijzelf kwijt
en word ik lichter dan een veer.
Dan wordt het hoognodig tijd
dat ik mij opnieuw groepeer
want mij wacht nog steeds de strijd
voor mijn aanzien en mijn eer.
't Is een gewoonte die toch slijt
al is't nog niet de laatste keer.
Opeen dag zijn er geen nijd
en geen scheve ogen meer.
Dan ben ik daarvan bevrijd
en het vrezen keert niet weer.
Ik word als de zee zo wijd
en vergeet mijn schild en speer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten