Deze morgen, op de fiets,
kwam ineens vanuit het niets
een persoon vlak voor mijn wiel.
Het scheelde niet veel of ik viel
maar ik reed achter hem om
als een kogel in een kom
ondanks zijn royaal gebaar
dat wou zeggen: "gaat u maar!"
Dit is helaas niet geschied
en een glimlach kwam er niet.
Alles wat er overschiet
is nu dit bijkomstig lied.
Het is een gemiste kans
in de dagelijkse trance.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten