In mijn kamer zit ik stil
en kan geloven wat ik wil.
Ik zie door het raam de maan,
die heeft wellicht nooit bestaan.
Enkel in herinnering
is er sprake van dat ding
maar het peilloos diep verleden
is er enkel in het heden.
Toch was hij er misschien wel
en ben ik alleen een tel
in een maalstroom van aeonen
waarboven de goden tronen.
Het verandert er niets aan
dat ik nu een boom zie staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten