Telkens wordt ik weer bedolven
onder huizenhoge golven
die bewegen alle zeeen
van weerskaatsende ideeën.
Soms tref ik een rotsblok aan
maar ook dat zal eens vergaan
want de tijd kent geen respijt
en is tot stilstaan niet bereid.
Toch is het verlangen groot
naar iets zekers als de dood.
Ik grijp daarom steeds iets beet
zolang het zich niet heeft ontleed
en zich in de diepte stort
waarin alles eeuwig wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten