Heel de wereld lijkt een straf
dus ik wend mij ervan af,
kies nu voor het vrije veld
waar geen oordeel wordt geveld.
Ik laat na om nog te roeren
in wat mij naar zorg kan voeren
en ik word niet meer gekweld
want ik ben hierdoor hersteld.
Maar dan draai ik mij weer om
en zie nu pas: wat is het dom
dat ik mij zo laat paaien,
in een wespennest blijf graaien
waarin listen lustig laaien,
zonder het te laten waaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten