een navertelling *)
Het is vanavond volle maan.
Ik zie hem voor een schotel aan.
Zo lijkt hij nu even groot
als, pakweg, een sneetje brood
of zoals een ronde kaas
of een melkkan of een vaas.
Maar de mensen zijn slechts dwergen
naast zijn steile bergen
en de wijde wereldzee
rijst met zijn bewegen mee.
Toch kan het zijn da'k mij vergis
en dat hij lijkt op wat hij is,
dat wie erheen gaat nietig wordt
en hij zo groot blijft als een bord.
*): Vrij naar Prof. Ten Have in "Prana".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten