Telkens maak ik weer een start
met hetzelfde lege hart
als de stilte binnen treedt
en ik verder nog niet weet
wat er dan moet gaan gebeuren
en geen onraad kan bespeuren.
Maar ineens is er een flard
van een onbestemde smart,
een verlangen in de kleuren
om mijn droefheid op te beuren
maar dat gaat nog niet zo hard
want de treurigheid blijft zeuren
ook al weet ik voor drie kwart
mijn bestaan wel op te fleuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten