Als er wind waait over water
volgt een rimpelend geschater,
rolt de zee met golven vol,
ziedend wit, geducht en dol,
die met verschuimd en bruisend spatten
en een glinst'rend licht bevatten
maar men kan meer vorm ontwaren
als de baren gaan bedaren.
Dan breekt er een spiegel aan
waarin men mooi de maan ziet staan.
Net zo gaat het met mijn geest -
als die rust zie ik het meest
maar zodra hij gaat bewegen
vliegen vormen allerwegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten