Wat zat ik zojuist te denken?
Moet ik daaraan aandcht schenken?
Het is immers al voorbij
en dus nu niet meer van mij.
Ik verleen het heerschappij
en het laat me niet meer vrij
als ik toegeef aan zijn wenken
en het kan me weldra krenken.
Dus houd ik het niet meer bij,
heb zo steeds een schone lei
waarop constant wordt geschreven
maar het blijft altijd maar even
want van dromen is het leven
dat steeds gratis wordt gegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten