Ik heb steeds een doel voor ogen
en mijzelf daarmee bedrogen
in de zin dat ik steeds mis
wat er eigenlijk slechts is.
Telkens streef ik naar voltooiing
en naar ruimte voor ontplooiing
maar het is dit streven zelf
dat als fresco het gewelf
van die verhoopte ruimte siert
en zijn eigen lijnen viert.
Ik maak ook gen schijn van kans
om te zien mijn eigen dans
net zo min als dat een lans
zich kan gaan doorboren thans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten