Als ik dingen gadesla
geeft mij dat daarbij het leven.
Daar denk ik dan over na,
soms heel lang en dan weer even.
Maar al zijn de dingen niet
is er niemand die iets ziet
en dan is de stilte groot
in de armen van de dood.
Op de tafel ligt een pen
en ik denk dat ik die ken.
Dat ik die gedachte zie
vormt mij tot een relikwie
die dan uit dit zien ontstaat
en weer oplost, vroeg of laat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten