Ik lijk telkens meegevoerd
door de geest die mij beroert
omdat ik vergeten ben
dat ik mijn gedachten ken.
Als ik zien kan wat ze zijn
zijn ze vrij van angst en pijn.
Ze komen op en gaan weer heen,
elk van hen is fenomeen.
Ik die alles gadesla
wil ze meestal achterna
maar ik ben niet eens van mij.
't Is als een auto in zijn vrij:
ook al geef ik steeds meer gas,
hij blijft staan waar hij al was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten