Er is een aantal woorden
die vaker dan de rest
mijn horizon omboorden
waardoor ik word geflest.
Het woord "ik" is daarvan koning.
Het kiest overal zijn woning
en verwacht steeds een beloning.
Het vindt zichzelf zo zoet als honing.
Toch is het alleen een woord,
doch met regelmaat gehoord.
Aldus herkend verdwijnt zijn dwang.
"Ben ik te vroeg of soms te laat?":
dat blijkt een gedachtengang
diedan nergens meer op slaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten