Ik ben verzonken in een droom.
Plotseling verschijnt mijn oom.
Hij is al vele jaren dood
maar is er nu weer levensgroot
en draagt nog steeds de strooien hoed
waarmee hij mij ooit heeft begroet.
Hij blijkt altijd nog aanwezig
en is met zijn stropdas bezig
en hij drijft zo op de vloed
van mijn schouwen, onvermoed.
Als ik dan opnieuw ontwaak
zie ik weer, zoals zo vaak,
deze wereld om me heen
maar het is of zij verscheen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten