Ik heb geen al te beste dag
en denk dat Gerard mij niet mag.
Ik zie dat hij naar Victor lacht
terwijl ik op erkenning wacht.
Ik sla bedrukt mijn ogen neer,
moet wachten op genade.
Intussen doet het mij toch zeer,
ik voel mij als een made.
Dan is de tijd van afscheid daar
en ik loop naar hem toe.
Ik neig mij tot een kus en klaar
wordt zijn gezicht en hoe!
De zorgen zijn ver uit het zicht
en er is vreugde, warm en licht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten