Zij weeft en blijft maar weven
haar hele lange leven
de draden die nog zweven
om aan het kleed te geven
van dit grenzeloos bestaan
dat in zich opneemt zon en maan
en maakt het dan weer ongedaan
bij duisternis en slapen gaan.
Wat er ook maar verschijnt:
er komt een tijd dat het verdwijnt.
Soms denk ik echt: "dit staat er"
maar 't is als schrift in water.
Zij blijft zo altoos dralen
tot haar de held komt halen.
*): Gade van Odysseus die zich, bij diens afwezigheid,
huwelijkskandidaten van het lijf hield door hen te
vragen om met hun aanzoek te wachten tot ze een
lijkwade **) voor haar vader zou hebben geweven.
Overdag weefde ze eraan, 's nachts haalde zij het
weer uit.
**): Volgens kabbalistische opvattingen is het kenbare
universum een gewaad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten