Hoe zalig toch om niets te weten!
Er valt dan niets te meten.
Dit en dat totaal vergeten
en daarom ook geen keten
want die vergt tijd
om gelegd te kunnen worden.
Al ben ik ook bereid
te nemen alle horden,
er rest dan slechts vergetelheid
waarin verwachtingen verdorden.
Geen wroeging ook of spijt
of wapens te omgorden.
Ontmanteld alle nijd,
onleesbaar alle borden.
Misschien dat iets nog vliet
maar niemand die dat ziet.
Vreugde en verdriet
gaan hand in hand te niet.
Blinde muur of ver verschiet
zijn belangwekkend voor geen biet.
Onhoorbaar klinkt het lied
in onbekend gebied
van een wakkere parkiet,
kwetterend en kierewiet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten