De adem gaat nonstop
en begeleidt mijn harteklop.
Wat steek ik hiervan op?
Het heeft iets van een mop
dat er verhalen komen,
met eigen idiomen,
die vervolgens alweer gaan
als een cowboy naar de maan
of een verdwaalde indiaan
naar onbekend bestaan
terwijl bij tegenspoed of luister
ik omringd word door gefluister
komend uit barmhartig duister.
Waar ik ook ben: mijn adem ruist er.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten