Omdat u mij altijd ontkomt
jaag ik tastend in het rond,
onbeholpen en gekromd,
tot mijn jammerklacht verstomt.
Misschien heb ik mij wel vergist
omdat ik niet beter wist
als dat u ging van a naar b
en die gerekend heb als twee.
Zo bleef ik altijd jagen
met hinderlijke vragen,
als ik al niet meteen ging klagen,
in plaats van naar u toe te gaan
zonder kleed of wapens aan
om zonder meer voor u te staan.
Heel erg mooi Hans. Het doet me denken aan Vasalis'"Kom! Lopende op blote voeten..."
BeantwoordenVerwijderen