Bedwelmd door de overvloed
van kleuren en verhalen
weet ik niet altijd even goed
of ik iets zal brengen of zal halen.
Heb het idee dat ik iets moet
en dat ik sta voor volle zalen
of word gevolgd door een stoet
geduchte kannibalen
die, kleverig als suikergoed,
mij dwingen te betalen.
Waarom de vloed niet laten zijn,
inclusief de angst en pijn,
en worden als een plein
dat opglanst in zijn schijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten